هانس اسپرگر این اختلال روانی مبتلا به اوتیسم "را در سال 1944 نامگذاری کرد. علت دقیق آن ناشناخته است. به احتمال زیاد، اختلالی در مغز علت سندرم اسپرگر است. فاکتورهای ژنتیکی هم ممکن است نقش داشته باشند  این اختلال ممکن است در خانواده وجود داشته باشد اما هنوز یک ژن خاص شناسایی نشده است.

سندرم اسپرگر یک اختلال نافذ رشد (PDD) و یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. تفاوت اصلی بین سندرم اسپرگر و اختلال اوتیسم این است که کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر تاخیر در گفتار و  شناخت ندارند.

این وضعیت به نظر می رسد در پسران شایع تر از دختران است. اگر چه افراد مبتلا به سندرم اسپرگر اغلب مشکل اجتماعی دارند، اما بسیاری از آنها هوش بالاتر از متوسط دارند. آنها ممکن است در زمینه هایی مانند برنامه نویسی کامپیوتر و علم  عالی باشند.

آنها هیچ تاخیری در توسعه شناختی، توانایی مراقبت از خود، و یا کنجکاوی در مورد محیط پیرامون خود ندارد.

10 علائم شایع سندرم اسپرگر

به طور کلی، اوتیسم در کودک می تواند بسیار آشکار باشد. یکی از قابل توجه ترین نشانه هایش تاخیر گفتار است. من 10 مورد ازشایعترین علائم اسپرگررا در زیر لیست کرده ام.

به خاطر داشته باشید که این لیست کامل نیست، و یک کودک اسپرگر لزوما نباید تمام این علایم را داشته باشد. من طی جستجویی در گوگل فهمیدم که تمامی لیست ها دارای کمبودهایی هستند! بنابراین من از WebMD's list استفاده کرده و به آن اضافه کردم.

1) مشکلات در مهارت های اجتماعی: کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر به طور کلی در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل است و اغلب در شرایط اجتماعی بی دست و پا هستند. آنها عموما به راحتی نمیتوانند دوست پیدا کنند اگرچه آنها براحتی میتوانند درمیان کودکان قرار گیرند و کار انجام دهند.

2) رفتارهای غیر عادی یا تکراری: کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است حرکات عجیب و غریب، تکراری، مانند چلاندن دست یا پیچاندن انگشت انجام دهند که به نام stimming  است. کودکان این کار را انجام میدهند تا خود راآرام کنند. سایر stim های  مشترک شامل چرخش و پریدن میشود. من معمولا می توانم با این رفتار یک کودک را فورا در این طیف قرار دهم.

3) اشتغالات ذهنی غیر معمول و یا آداب و رسوم: کودک مبتلا به سندرم اسپرگر ممکن است آداب و رسومی را ایجاد کند یا آنها را تغییر دهد ، مانند امتناع از لباس پوشیدن در یک نظم خاص.

4) مشکلات ارتباطی: افراد مبتلا به سندرم اسپرگر ممکن است  زمانیکه با کسی صحبت میکنند ارتباط چشمی برقرار نکنند.

آنها ممکن است در استفاده از حالات چهره و حرکات و درک زبان بدن مشکل داشته باشند.

آنها همچنین ممکن است مشکلاتی در درک زبان داشته باشند.

5) محدودیت در علاقمندیها: کودک مبتلا به سندرم اسپرگر شدید ممکن است ، تقریبا وسواسی، علاقمند به چند حوزه  مانند برنامه های ورزشی، آب و هوا، و یا نقشه ها باشد.مثلا دختر من دوست دارد در مورد اشکال، دایناسورها، فضا، حیوانات منقرض شده – و تقریبا هر چیزی مربوط به علم بخواند.

6) مشکلات هماهنگی: کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر ممکن است دست و پا چلفتی و بی دست و پا بنظر برسند.

دختر من به نظر می رسد اغلب توجه کامل به آنچه که انجام میدهد ندارد، همچنین عضله ای با تن ضعیف دارد، که مشترک با Asperger است.

7) مسائل حسی: بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر یا فوق العاده حساس و یا کمتر حساس به مسائل حسی هستند. برای مثال، دختر من از سر و صدا با صدای بلند متنفر است. او به من گفت که ترکاندن بادکنک به گوش او آسیب میزند. به نظر می رسد او فکر میکند که آنها بیش از بچه های دیگرروی او تاثیر می گذارند.

8) مشکل در کنترل احساسات: دختر من در چیزهای کمی کج خلقی میکند چرا که او با حل مشکلات مشکل دارد. او همچنین در بکارگیری و بیان احساساتش هم مشکل دارد.

9) فقدان همدلی: کودکان مبتلا به اسپرگر ، نمی تواند افراد دیگر را درک کند.

10) ماهر و یا با استعداد است: بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر فوق العاده با استعداد و ماهر در یک موضوع خاص، مانند موسیقی یا ریاضی هستند. دختر من خیلی هوشمند است. زمانی که او 4 ساله بود خودش خواندن را آموخت و پس از آن به خواندن در مورد علم و طبیعت پرداخت!

اگر فرزند شما برخی از این علائم را داراست، آیا به این معناست که او از اسپرگر رنج می برد؟ می تواند باشد، اما چیزهای دیگری هم هست که می تواند این علائم را به همراه داشته باشد. عوارض جانبی برخی از داروها، مانند Singulair می تواند کج خلقی را به ارمغان بیاورد. همچنین، برخی از کودکان که به شدت با استعداد هستند ممکن است برخی از این علایم را نشان دهند. من فکر می کنم مهم این است که اگر شما نگران هستید فرزند خود را ارزیابی کنید.درمانگران در حال انجام کارهای بسیار متفاوتی  با دختر ما هستند مثل: یادگیری نحوه ی  بازی با بچه های دیگر، چگونه احساسات خود را کنترل  کند، چگونه  مقاومت کمتری داشته باشد، چگونه خلاقانه بازی کند ، حتی در مورد چگونگی همدردی!

نشانه ها

افراد مبتلا به سندرم اسپرگر ممکن است بیش از حد متمرکز و یا وسواسی در یک شی یا موضوع باشند. آنها می خواهند بدون در نظر گرفتن دیگران همه چیز را در مورد این موضوع بدانند، و اغلب در مورد جزییاتش صحبت میکنند.

• در حال حاضر کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر بسیاری از حقایق در مورد موضوع مورد علاقه خود در میابند، اما به نظر می رسد هیچ هدفی ندارند.
• آنها اغلب درک نمیکنند که ممکن است فرد دیگری به این موضوع علاقمند نباشد.
• حوزه های مورد علاقه آنها ممکن است بسیار محدود باشد مانند وسواس در برنامه قطارها، دفترچه تلفن، جارو برقی، و یا مجموعه ای از اشیاء.
افراد مبتلا به اسپرگر برخلاف  افراد مبتلا به اختلال اوتیسم از مردم کناره گیری نمیکنند. آنها اغلب با مردم دیگر تعامل نزدیک دارند. با این حال، مشکلات  گفتار و زبان آنها در یک محیط اجتماعی اغلب منجر به انزوای آنها میشود.
• ممکن است حرکات بدنی آنها غیر معمول باشد.
• آنها ممکن است  یکنواخت صحبت کنند، و ممکن است به  نظرات و احساسات  دیگران پاسخ ندهند.
• آنها ممکن است طعنه و طنز را درک نکنند، و ممکن است آن را به شکل واقعی بیان کنند.
• آنها احساس نیاز به تغییر حجم صدای خود در موقعیت های مختلف نمیکنند.
• آنها مشکلاتی در تماس چشمی، حالات چهره،پوسچر بدن، یا حرکات (ارتباطات غیر شفاهی) دارند.
• آنها ممکن است توسط کودکان دیگر به عنوان "عجیب و غریب" و یا خاص شناخته شوند.

افراد مبتلا به سندرم اسپرگر مشکل برقراری ارتباط با کودکان هم سن خود یا سایر افراد بزرگسال را دارند زیرا آنها:

• قادر به پاسخگویی عاطفی در تعاملات اجتماعی سالم نیستند
• در مورد کارهای روزمره  انعطاف پذیر نیستند
• اشکال در نشان دادن، آوردن، و یا اشاره به اشیاء مورد علاقه مردم دیگر دارند
•  دراظهار خشنودی از شادی افراد دیگر مشکل دارند
کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر ممکن است تاخیر در رشد حرکتی و رفتارهای فیزیکی غیر معمول نشان دهند مثل:
• تاخیر در توانایی دوچرخه سواری، گرفتن توپ، یا بالا انداختن تجهیزات بازی
• عدم توانایی در راه رفتن درست یا انجام فعالیت های دیگر
• انجام حرکات تکراری انگشتان ، چرخاندن، یا حرکات کل بدن
بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر بسیار فعال هستند وممکن است با اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) تشخیص داده شوند. اضطراب یا افسردگی ممکن است در طول دوران نوجوانی و بزرگسالی ایجاد شود. علائم اختلال وسواس و اختلال حرکات غیر ارادی اندامها مانند سندرم تورت ممکن است دیده شود.

درمان

تنها یک راه درمان برای تمام کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر وجود ندارد. بسیاری از کارشناسان می گویند که اگر درمان زودتر آغاز شود بهتر است.
برای کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر آموزش مهارتهایی با ساخت یک سری از مراحل ساده با استفاده از فعالیت های بسیار ساختاری برنامه ریزی کنید. تمرینات یا نکات مهم، کمک به تقویت رفتارهای خاص است که مدام در طول زمان تکرار می شود.
نوع برنامه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• رفتار درمانی، برای کمک به کودکان تا احساسات ،رفتارهای تکراری و وسواس خود را مدیریت کنند.
• آموزش پدر و مادر،برای تدریس تکنیک هایی که می تواند در خانه مورد استفاده قرار گیرد
• فیزیوتراپی یا کاردرمانی، برای کمک به مهارت های حرکتی و مشکلات حسی
• آموزش مهارت های اجتماعی که اغلب در یک گروه آموزش داده میشود
• گفتار درمانی، برای کمک به مهارت در مکالمه روزمره
داروهایی مانند مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRI)ها، داروهای ضد روان پریشی، و محرک ممکن است برای درمان مشکلاتی از قبیل اضطراب، افسردگی، مشکلات توجه، و پرخاشگری استفاده شوند.

چشم انداز (پیش آگهی)

با درمان، بسیاری از کودکان و خانواده های آنها می توانند یاد بگیرند که با مشکلات ناشی از سندرم اسپرگرمقابله کنند. تعامل اجتماعی و روابط شخصی هنوز هم ممکن است یک مشکل محسوب شود. با این حال، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به سندرم اسپرگر با موفقیت در شغل های اصلی کار می کنند و قادر به زندگی مستقل هستند، البته اگر آنها به شیوه درستی پشتیبانی شوند.
با یک متخصص تماس بگیرید اگر فرزند شما:
• به مردم پاسخ نمی دهد
• گفتار عجیب و غریب دارد
• رفتاری دارد که ممکن است منجر به آسیبش شود.